Timur ve karınca...

Hedefe odaklanma ve önyargılardan uzak hareket etme üzerine yazılmış en güzel hikayelerden biri olan; " Kurbağa Hikayesi" içinde son derece çarpıcı mesajları barındıran, timur karınca hikayesinin ana fikrine yakın bir  kıssadan hissedir.

Hikayemiz uzak zamanlarda, Kurbağalar Diyarında geçmektedir. Burada yani kurbağalar diyarında her sene bahar aylarında bir festival yapılır ve bu festivalde birçok etkinlik düzenlenirmiş. Bu etkinliklerden biri de tüm kurbağaların katılımına açık ve herkesin eşit şartlara sahip olduğu “duvara tırmanma” yarışıdır...

Ancak her yıl düzenlenen bu yarışmayı o güne kadar kazanan olmamış. Çünkü yarışmanın yapıldığı duvar; son derece yüksek ve oldukça da düz bir duvarmış. O gün de her yıl olduğu gibi yüzlerce kurbağa yarışmaya katılırken binlercesi de yarışmayı izlemekte ve yarışmacılara tezahüratlarda bulunmaktaymış. Duvara tırmanmak hem zor hem çok tehlikeliymiş. Seyirciler büyük bir heyecan içinde bağırıp çağırıyorlarmış.

Bazıları “başaramayacaksınız geri dönün” diye bağırırken bazıları şöyle yap böyle yapma oraya dikkat şuraya dikkat diye tavsiyelerini yarışmacılara yüksek sesle duyurmaya çalışıyorlarmış. Zaman geçtikçe yarışmacılar yorulmaya ve seyircilerin de etkisiyle tek tek düşmeye, vazgeçmeye veya geri dönmeye başlamışlar. Sonunda da; biri hariç kurbağaların tümü ya düşmüş ya da başaramayacağına inanıp geri dönmüş.

Zirveye tırmanabilip yarışmayı kazanan kurbağa ise tırmandığı zirveden aşağı indiğinde kalabalık büyük bir şaşkınlık ve hayranlık içerisinde onu alkışlamaya ve omuzlara almaya başlamış. Sıra ödül dağıtmaya geldiğinde ise bu Kurbağa’ya başarısını neye borçlu olduğunu, bugüne kadar kimsenin başaramadığını nasıl başardığını ve onca düşen kurbağanın bağırtısı ve iniltisine rağmen nasıl olup da korkmadığını sormuşlar.

Kurbağa ise ” Ben sağırım ve söylediklerinizin hiçbirini anlamıyorum. Lütfen sorularınızı işaretlerle sorar mısınız böylece size daha rahat cevap verebileceğim” demiş.

Evet, bu kurbağanın başarısının sırrı sağır olması ve ne o güne kadar ki başarısızlıkları ne de yarışma esnasında sarf edilen olumsuz sesleri duymuş olmasında yatıyormuş. Bunun için de bu kurbağa hiçbir olumsuzluktan, negatif telkinlerden etkilenmeyip konsantrasyonunu bozmadan hedefine odaklanmayı ve sonunda da zafere ulaşmayı başarmış.

Şöyle bir düşünün, bugüne kadar yaptığımız veya yapmaya çalıştığımız kaç tane işte tezahüratlara maruz kaldık? Sırf çevrenin olumsuz şartlandırmaları, telkinleri ile kaç yarışmadan geri döndük?

herkese selam ve saygılar.